Խորհուրդ չի ընդունում ապագայի երգը... (Եղիշե Չարենց)

Այստեղ իմ պոեզիան է, իսկ պոեզիան իմ կենսագրությունն է, որտեղ մահվան արտասուքները իմ օրերում հավատ են սերմանում ամեն ակնթարթ կյանքս վերագտնելու համար: Ուստի պոեզիան ապրում է, որ շարունակեմ տիեզերքի համերածխության մեջ մեռնել սովորել: